برخورد حضرت علی «ع» با غالیان را باید در دو نوع برخورد فعلی و قولی ایشان جستجو کرد که هر کدام مصادیق متعددی دارد. اگر واقعا فردی به نام عبدالله بن سبأ با حوادثی که در تاریخ به وی منتسب شده است، وجود خارجی داشته باشد (که با تحقیقات علامه جعفر مرتضی عاملی در امکان اثبات آن تشکیک جدی وجود دارد) باید برخورد حضرت با سبائیه را از بارقه های مقابله با جریان افراطی گری و غلو سبأئیه برشماریم.

به هر روی، برخورد حضرت با دیگر غالیان که یک گروه ده نفره بوده اند گویا مورد تایید محققان می باشد؛ روایت مرتبط با این واقعه را ذیلا می آوریم:

قنبر غلام حضرت علي(ع) خدمت آن حضرت رسيد و گفت: ده نفر پشت در خانه هستند و گمان مي‌كنند تو پروردگار آنها هستي. حضرت فرمود: آنها را داخل كن. آنها وارد شدند. حضرت از آنها پرسيد: چه درباره ي من مي‌گوييد؟ گفتند: تو پروردگار ما هستي و ما را روزي مي‌دهي. حضرت فرمود: واي بر شما! چنين پنداري نداشته باشيد؛ زيرا من فقط بنده ي خدا هستم، مثل شما. اما آنها امتناع ورزيدند و حضرت آنها را توبه داد، ولي قبول نكردند. سپس امام(ع) دستور دادند كانال‌هايي مرتبط به هم حفر كردند و آنان را داخل آن كانال‌ها قرار داده، آتش روشن كردند كه آنان بر اثر خفگي جان سپردند.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏25، ص: 299
63- كش، رجال الكشي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الْبُرَاثِيُّ وَ عُثْمَانُ بْنُ حَامِدٍ مَعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَزْدَادَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُوسَى بْنِ يَسَارٍ «2» عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ شَرِيكٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: بَيْنَا عَلِيٌّ ع عِنْدَ امْرَأَةٍ لَهُ مِنْ عَنْزَةَ وَ هِيَ أُمُّ عَمْرٍو إِذْ أَتَاهُ قَنْبَرٌ فَقَالَ إِنَّ عَشَرَةَ نَفَرٍ بِالْبَابِ يَزْعُمُونَ أَنَّكَ رَبُّهُمْ فَقَالَ أَدْخِلْهِمْ قَالَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالَ لَهُمْ مَا تَقُولُونَ فَقَالُوا «3» إِنَّكَ رَبُّنَا وَ أَنْتَ الَّذِي خَلَقْتَنَا وَ أَنْتَ الَّذِي رَزَقْتَنَا فَقَالَ وَيْلَكُمْ لَا تَفْعَلُوا إِنَّمَا أَنَا مَخْلُوقٌ مِثْلُكُمْ فَأَبَوْا أَنْ يَفْعَلُوا «4» فَقَالَ لَهُمْ وَيْلَكُمْ رَبِّي وَ رَبُّكُمُ اللَّهُ وَيْلَكُمْ تُوبُوا وَ ارْجِعُوا فَقَالُوا لَا نَرْجِعُ عَنْ مَقَالَتِنَا أَنْتَ رَبُّنَا تَرْزُقُنَا وَ أَنْتَ خَلَقْتَنَا فَقَالَ يَا قَنْبَرُ ايتِنِي بِالْفَعَلَةِ فَخَرَجَ قَنْبَرٌ فَأَتَاهُ بِعَشَرَةِ رِجَالٍ مَعَ الزُّبُلِ وَ الْمُرُورِ فَأَمَرَ أَنْ يَحْفِرُوا لَهُمْ فِي الْأَرْضِ فَلَمَّا حَفَرُوا خَدّاً أَمَرَ بِالْحَطَبِ وَ النَّارِ فَطُرِحَ فيهِ‏ حَتَّى صَارَ نَاراً تَتَوَقَّدُ قَالَ لَهُمْ تُوبُوا قَالُوا لَا نَرْجِعُ فَقَذَفَ عَلِيٌّ بَعْضَهُمْ ثُمَّ قَذَفَ بَقِيَّتَهُمْ فِي النَّارِ قَالَ عَلِيٌّ ع‏
         إِذَا أَبْصَرْتُ شَيْئاً مُنْكَراً             أَوْقَدْتُ نَارِي وَ دَعَوْتُ قَنْبَراً
بيان: قال الفيروزآبادي الزبيل كأمير و سكين و قنديل و قد يفتح القفة أو الجراب أو الوعاء و الجمع ككتب و قال المر بالفتح المسحاة و قال الخد الحفرة المستطيلة في الأرض.

به یاد داشته باشیم که شیعه از افراطی گری کمتری نسبت به دیگر مذاهب و فرق اسلامی برخوردار است؛ اما همین جریانات کم شمار و کم نفرات نیز با مقابله جدی خط اصیل و راستین تشیع و امامان و رهبران آن مواجه شده است.به امید آن روز که جریانات افراطی گری از سراسر سرزمین های اسلامی و مذاهب اسلامی رخت بربندند تا جهان منور به نور حقیقت دین مهربانی حضرت خاتم گردد و نگین اسلام را دست کند.